Afgelopen zaterdag (19 maart) was de Vertaaldag van het Prins Bernhard Cultuurfonds, waarvoor ik het sonnet ‘Love is not all’ van Edna St. Vincent Millay vertaalde. Helaas, winnaar in de categorie Engels-Nederlands ben ik niet geworden (gefeliciteerd Erik Honders), maar ik ben nog steeds erg in mijn nopjes met de nominatie en het juryrapport. Een stukje daaruit:

De vertaling van Maaike van Rijn (…)  is wat meer gedragen van toon, maar valt op door het goed lopende ritme. Opvallend is ook de titel (‘Liefde heeft niet zoveel belang’), die verder door niemand zo vertaald werd en de lading misschien niet helemaal dekt, maar wel duidelijk laat zien dat dit een vertaalster is die niet opteert voor de meest voor de hand liggende oplossing. Dat blijkt eigenlijk in elke regel opnieuw, en daarbij is er grote aandacht voor de klank. De voorkeur gaat vaak uit naar woorden die elkaar qua klank herhalen en in betekenis versterken: ‘laat zich bij dorst niet drinken’, ‘arme drenkeling’, ‘een drijvend vlot’, ‘een man met ademnood’, ‘lonken velen al bij leven willig naar de dood’. Je zou ook kunnen aanvoeren dat door dit soort keuzes een zekere redundantie optreedt, bij het laatste voorbeeld kun je je afvragen op welk ander moment (dan bij leven) iemand zou kunnen lonken naar de dood, maar het klinkt wel erg mooi. In een prachtige volzin zijn de moeilijkste regels uit het gedicht vertaald, met een mooie alliteratie in ‘Kapot van pijn, creperend, kreunend om een kort respijt’, die qua sensitiviteit bijzonder goed past bij het vervolg: ‘Ziek van behoefte en onmachtig langer te verduren’. Heel mooi vond de jury de vertaaloplossing: ‘Het kan zijn dat ik ooit […] Jouw liefde ruilen moet voor een moment vergetelheid’.”

De jury bestond uit Rob van Essen,  Caroline Meijer en Maria Postema. Mijn enige opmerking bij het rapport is, dat de genoemde gedragenheid een bewuste keuze was, in mijn optiek in overeenstemming met het origineel.

Voor het volledige juryrapport, de vertaalopgave en de nominaties: pagina Nederland Vertaalt