theaterschool amsterdam | Tiny grass is dreaming

Deze ogen (Desse auga, 2008) is een van de laatste stukken van Jon Fosse. Met zijn alledaagse maar poëtische taal schrijft Fosse over de zee, de liefde en de dood. Deze ogen is maar één keer eerder opgevoerd, op het strand in Noorwegen. Maaike van Rijn maakte een nieuwe vertaling voor de afstudeervoorstelling van Ingrid Askvik (Regie Opleiding, Theaterschool Amsterdam).

Maar
er is iets hier
iets dat zal zorgen
dat wij verdwijnen
en het is immens

Een man en een vrouw ontmoeten elkaar bij de zee. Zo is het altijd geweest en zo zal het altijd zijn. Wij zullen hier altijd zijn, toch?
Een verhaal over de levensloop van de twee mensen, het verhaal van de mensheid op aarde en hoe wij proberen aan de dood te ontsnappen door de natuur te overwinnen. Maar kan dat wel?

Deze ogen is als tekstboekje te bestellen bij de Nieuwe Toneelbibliotheek.

In 2013 vertaalde Maaike in samenwerking met en gecoacht door Tom Kleijn De Bosjes (Lilleskogen, 2004) van de Noorse schrijver Jesper Halle, voor de Amsterdamse Theaterschool. De voorstelling werd geregisseerd door Maren E. Bjørseth.
Inmiddels is een versie van deze vertaling, door Tom Kleijn, verschenen als tekstboekje bij uitgeverij De Nieuwe Toneelbibliotheek.

Er was iets met Julie Nilsen. Waarom huilde ze zo vaak? Omdat ze wratten had? Wie was de koning? Waar kwam die armband vandaan? Maar, nog belangrijker; wat was er met de bosjes?

Op de dag dat de Russische kosmonaut Gagarin zijn ruimtevlucht maakt, ontstaat een gat in het hek naar de bosjes. De bosjes waar niet gespeeld mag worden. Na deze dag zal niets meer hetzelfde zijn. Een groep jongvolwassenen kijkt terug op een jaar uit hun jeugd en probeert met de kennis van nu te achterhalen wat er toen is gebeurd.

“Pijn is pijn en vreugde is vreugde, zowel voor kinderen als voor volwassenen.” (Jesper Halle)

Literaire vertalingen